ازدواج و آموزش در بزرگسالی عواقب آزار در دوران کودکی را تعدیل می‌کنند

چاپ

برگردان: داکتر بشیر احمد

ویرایش: اسماعیل درمان

 محققینی که دربارۀ اثرات طولانی‌مدتِ سوءرفتار با اطفال پژوهش می‌کنند عواملی را تشخیص داده‌اند که می‌توانند باعث بهبود صحت قربانیان در هنگام بزرگسالی شوند. 

 صحت جسمی و روحی زنان و مردانِ بالغی که در کودکی دچار سوءرفتار شده و یا از بی‌توجهی رنج برده‌اند عموماً بدتر از افرادی است که سابقۀ رنج بردن از بدرفتاری ندارند. اکنون معلوم شده که همسرداشتن و تکمیل کردن لیسه از شدتِ عوارض کودک‌آزاری (بعد از بالغ شدن فرد) می‌کاهند.  

محققین هم‌چنین دریافته‌اند بالغینی که در طفولیت با آنها سوءرفتار شده کمتر خوشحال اند، اعتماد به نفس کمتری دارند، و خشونت و سایر آسیب‌های روانی در آنها بیشتر دیده می‌شود. نتیجه این که سوءرفتار در طفولیت منجر به عوارض  بسیار بیشتر از آنچه تاکنون تصور می‌شد، می‌گردد.

تاد هرنکول، استاد پوهنځی اجتماعیات پوهنتون واشنگتن می‌گوید: «درک اینکه افراد چی‌گونه بر آسیب (تراما) های دوران کودکی غلبه می‌کنند برای طرح برنامه‌های حمایت از اطفالی که دچار آزار قرار گرفته اند، مفید است».

پروفیسور هرنکول مسئولیت دو تحقیق جداگانه را به عهده دارد که هدف از آنها یافتن عواملی است که آسیب‌های ناشی از سوءرفتار در دوران کودکی را کاهش می‌دهند. وی با استفاده از معلومات حاصل از مطالعۀ درازمدت لی^[1] ، که از دههء 1970 شروع شده است،  آسیب‌های ناشی از قرار گرفتن در معرض بدرفتاری در دوران کودکی را بررسی نموده است.

برای تحقیق «لی»، کودکانی انتخاب شدند که والدین‌شان متهم به سوءرفتار و یا عدم توجه به آنها بودند. از والدین در مورد به کارگیری تنبیهاتی که در تعریف سوءرفتار شامل می‌شوند پرسان شد – تنبیهاتی همچون سیلی زدن، لگد زدن، لت و کوب و جویدن. عدم توجه منحیث محروم ساختن اطفال از نیازمندی‌های همچون غذا، و عدم رسیده‌گی به صحت و پاکی آنها تعریف شده و میزان عدم توجه والدین به اطفال بررسی شد.

کودکانی که از دهۀ 1970 به بعد در چوکات تحقیق «لی» تعقیب شده‌اند اکنون زنان و مردانی هستند که در سنین 30 سالگی قرار دارند. هرنکول و همکارانش با آنها در تماس شده و توانستند با بیش از 80 فیصد آنها مصاحبه نمایند. بیشتر از نصف افراد مصاحبه شده در کودکی مورد آزار قرار گرفته بودند. محققین می‌خواستند بدانند که این افراد اکنون، منحیث بالغین، چی وضعیتی دارند و از آنها در مورد صحت روحی و جسمی، استفاده از مواد مخدر و الکل، کیفیت ارتباط شان با فامیل و دوستان، تعلیم و تربیه، کار، رفاه عمومی، و رضایت شان از زنده‌گی پرسان کردند.

در مقاله‌ای که در نشریۀ خشونت خانواده‌گیمنتشر شد، هرنکول و همکارانش گزارش دادند که آزار دیدن در کودکی منجر به صحت روحی و جسمی خراب‌تر و استفادهء بیشتر از مواد مخدر و الکول شده است. به گونۀ مثال، 24 فیصد از افرادی که در کودکی با سوءرفتار مواجه شده بودند گفتند که از افسرده‌گی متوسط تا شدید – که می‌تواند ناتوان‌کننده باشد – رنج می‌برند، در حالی که تنها 7 فیصد از افرادی که در کودکی آزار ندیده بودند چنین شکایتی داشتند. 

در حدود 19 فیصد از افراد آزاردیده گفتند که در طول زنده‌گی خود با مشکلات ناشی از مصرف زیاد الکل مواجه بوده‌اند، در حالی که تنها 10 فیصد افراد آزارندیده چنین مشکلاتی از سر گذرانده‌اند.

ازدواج و تکمیل کردن لیسه چانس دچارشدن به افسرده‌گی را تا یک اندازه در افراد آزاردیده کاهش داده بود، گرچه این چانس را کاملاً از بین نبرده بود. چانس  دچار شدن با مشکلات ناشی از مصرف زیاد الکل در افراد آزاردیده ای که لیسه را تکمیل کرده بودند کمتر بود.

نکتهء جالب اینکه جنسیت و شرایط اجتماعی–اقتصادی در زمان کودکی اثر ناچیزی بر عواقب طولانی مدت سوءرفتار داشتند. هرنکول توضیح می‌دهد که «معمولاً توقع داریم که کلان شدن در فامیلی با درآمد بیشتر و موقف اجتماعی بهتر به معنی شرایط بهتر برای کودک باشد، ولی سوءرفتار با اطفال بر این امتیازات خط بطلان می‌کشد».

در تحقیقی دیگر که در شمارهء نومبر خشونت و قربانیان چاپ شده و آن نیز برپایهء گفتگو با اشتراک‌کننده‌گان تحقیق «لی» است، هرنکول و همکارانش پرخاشگری، اعتماد به نفس، احساس استقلال، رضایت از زنده‌گی و دیگر جوانبی را که معمولا در مطالعهء عواقب آزار کودکان در نظر گرفته نمی‌شوند بررسی نمودند. اینها عواملی هستند که بر اساس آن می‌توان رفاه کلی شخص در زنده‌گی را تعیین نمود: افرادی که در کودکی با بدرفتاری مواجه شده بودند در اکثر این موارد نسبت به افراد فاقد تجربۀ بدرفتاری نمرات کمتری گرفتند.

داکتر هرنکول می گوید: «نتایج بیانگر آن اند که عواقب بدرفتاری با کودکان محدود به مشکلات معمول روانی نیستند. تحقیق ما نشان می‎‌دهد که بالغینی که در کودکی با بدرفتاری مواجه شده‌اند در طول زنده‌گی از اثرات آن در امان نمی‌مانند».

[1] – Lehigh Longitudinal Study

منبع: Medical News Today

عکس برگرفته از وبسایت http://technorati.com

یادداشت: نشر مطالب روان آنلاین فقط با ذکر منبع یا اجازۀ رسمی از مدیریت وبسایت آزاد است!