ترسِ سخنرانی در برابر جمع

چاپ

نویسنده: نانسی دانیلز با ترجمۀ از فهیم تابش

ویرایش: اسماعیل درمان 

سخنرانی در جمع برای برخی افراد اضطراب‌آور است

 تا آن‌جایی‌ که من می‌دانم هیچ‌کس تا حالا بخاطر سخنرانی در مقابل یک جمع نمرده است! البته ممکن است در هنگام سخنرانی دست‌های‌تان عرق کند، صدای تان بلرزد، تپش قلب تان آن قدر سریع شود که گونه‌های‌تان را به لرزه در آورد، و حتی ممکن است شما قبل از سخنرانی استفراغ کرده باشید؛ اما مطمئن باشید، با وجود تجربۀ همۀ این‌ها ، سخنرانی در یک جمع شما را از بین نخواهد بُرد!

 آیا ترس تان بخاطر ایستادن در مقابل جمعی از حضار قابل توجیه است؟ خوب، اگر شما آمادگی سخنرانی را نداشته باشید، می‌توانید دلایل زیادی برای ترسیدن داشته باشید، آن هم ترسیدن تا سرحد مرگ.

قسمتی از ترس مقابل شدن با حضار همانا موضوع  ناشناخته بودن این کار است. برای بسیاری از ما این همان موضوعی است که باعث ترس زیاد در هنگام سخنرانی در مقابل جمع می‌گردد؛ اما برای اکثریت، این همان چیزِ ناخوش‌آیند است. مسلماً شما نمی‌دانید زمانی که در محل سخنرانی قرار می‌گیرید، چی اتفاقی خواهد افتاد، بنابر این لازم است تا بخاطر آن که در سخنرانی خود موفق شوید، آمادگی بگیرید.

از میان هزاران کسانی که من با آن‌ها کار کرده‌ام، در موارد زیادی با تعجب دیده‌ام که بسیاری از آن‌ها بدون آمادگی در صنف، جلسه و کارگاه (ورکشاپ) شان حضور پیدا می‌کنند. چیزی‌ که مطمئناً سبب شکست شما در سخنرانی، یا روی میز اتاق هیئت مدیره می‌گردد، همانا ناآشنا بودن شما به مواد سخنرانی تان است.

این بدان معنی است که شما باید متن سخنرانی خویش و یا ارایه (پریزنتشن) خویش را چندین بار با صدای بلند تمرین کنید. خواندن متن سخنرانی با خودتان تمرین به حساب نمی‌آید، چون جریان لغات و واژه‌های قابل فهم در حالت تحریر در زمان شنیده شدن با صدای بلند خوب به گوش نمی‌رسند. شما باید مانند یک شاگرد موسیقی، یک هنرپیشه، یک ورزشکار، یا یک کاندیدای ریاست جهموری تمرین داشته باشید.

 این موضوع تمرین در رابطه به سخنرانی عمومی را تمرین نمایشی می‌گویند. بیشتر مردم حتی برای آمادگی کوشش می‌کنند تمام متن سخنرانی خویش را در چند دقیقه تمرین شان بگنجانند و من با این کار مخالفم. شما برای تمرین تان باید وقتی را بطور روزانه در نظر بگیرید و به تقسیم اوقات تان پای‌بند باشید. فرقی نمی‌کند که مصروفیت‌های کاری تان تا چی اندازه زیاد است، لیکن نباید تمرین نمایشی خویش را کنار بگذارید. اجرای تمرین نمایشی تان را به مانند دیدار با رئیس تان و یا یک مشتری جدی و پُر اهمیت شمرده و اجرا نمائید. موفقیت تان در سخنرانی یا ارائه در حقیقت بیانگر خودتان و توانایی‌های‌تان است. یکی از مهم‌ترین‌ترین اهداف در سخنرانی عمومی همانا ارایۀ قابلیت‌های شخصی تان به عنوان یک متخصص در یک مقاله و یا رشتۀ تان است و این کار فقط با تمرین به دست می‌آید.

اگر برای تان ممکن است تا از جریان تمرین نمایشی خویش فیلم‌برداری نمائید، این کار را حتما انجام دهید. بعد از فیلم‌برداری زمانی‌که فیلم را مرور می‌کنید آن‌چه که در رابطه به ارایۀ تان دوست دارید یا ندارید را بررسی و تحلیل کنید. ببینید کجای ارایۀ تان کار بیشتری لازم دارد. فیلم‌برداری از شخص یکی از ابزارهای است که من در آموزش دیگران استفاده می‌کنم. با دیدن به نوع ارائه خود بسیار راحت می‌توانید آنچه را که لازم به اصلاح هست را بهتر سازید.

این بدان معنی نیست هر باری که تمرین داشتید از خود فیلم‌برداری نمائید؛ لیکن این هم درست نیست که شما این کار را به آخرین لحظه واگذار کنید. شما نمی‌توانید مشخص کنید که چگونه به نظر می‌رسید، یا صدای تان چگونه به گوش می‌خورد، مگر اینکه خود را در یک ویدیوی ثبت شده ببینید. این دقیقاً مثل شنیدن صدای خودتان بعد از گذاشتن یک پیام صوتی است که معمولاً تجربۀ خوش‌آیندی نیست. اگر برای تان امکان داشت، بهتر است تا کسی دیگر در زمان تمرین نمایشی تان به نوع ارایۀ شما گوش دهد.

از آن‌جایی که شما نمی‌دانید که در زمان سخنرانی و یا ارایۀ تان چی چیزی پیش خواهد آمد، پس بهتر خواهد بود با آماده شدن قبل از سخنرانی با بهترین نوع دفاع برای مبارزه با  ناشناخته‌ها مجهز شوید. این همان کلید موفقیت برای ارایۀ یک موضوع در مقابل جمعی از افراد است.

و توصیۀ من چیست؟ تمرین، تمرین، و تمرین بیشتر…

منبع: وبلاگ «موفقیت‌های زندگی»؛ پیوند به مطلب به زبان فارسی: http://razendagi.blogfa.com/post-24.aspx

پیوند به مطلب به زبان انگلیسی:  http://www.selfgrowth.com/articles/Fear_of_Public_Speaking_Is_It_Justified.html

 عکس برگرفته از وبسایت http://levelupliving.com

یادداشت: نشر مطالب روان آنلاین فقط با ذکر منبع یا اجازۀ رسمی از مدیریت وبسایت مجاز است!