اسماعیل درمان
- سعدی در گلستان به مباحث جالبی که امروز در روانشناسی به بحث گرفته میشوند، میپردازد، مباحثی چون اصل مجاورت، الگوبرداری، و تعمیم دادن.
بدون شک سعدی برخی از تاثیرگذارترین آثار ادبی را آفریده است و یکی از اینها، گلستانِ اوست. گلستان سعدی از آن دست کتابهای است که به مشکل میتوان ادعا کرد که تاریخ مصرف آن به پایان رسیده است. هر بار که گلستان را باز میکنی، حرفی برای گفتن دارد، چون گلستان به تار و پود برخی از مهمترین دغدغههای انسانها و بالاخص به روابط میانفردی و اجتماعی و اثر تربیت بر شخصیت، رفتار و اندیشهی افراد میپردازد.
سعدی در بسیاری از حکایاتی که در گلستان آورده است به برخی از مهمترین مباحث روانشناسی اشاره کرده است، از آن جمله به تاثیر دوران کودکی بر شخصیت انسان در بزرگسالی، تأییدطلبی و کوشش برای جلب رضایت دیگران، تعمیم دادن، تاثیر محیط در رشد شخصیت، و مسایلی چون نقش الگو و سرمشق در تربیت و همچنان اصل مجاورت.
مقالهای که در این جا پُست شده، کاری خواندنی است از آقایان جلیل نظری و خسرو رمضانی و خانم صغری الهیزاده، که در فصلنامهی “پژوهشنامهی ادبیات و زبان شناسی” در سال 1391 به نشر رسیده است. نسخهی پیدیاف مقاله را از اینجا دانلود کنید: psychological criticism of gulestan
یادداشت: دیدگاههای مطرحشده در مقاله مربوط به نویسندگان آن بوده و لزوماً بیانگر دیدگاه روان آنلاین نیستند!